O mnie

Pierwszym niewątpliwie i z mianem Mistrza to Andrzej Piskozub, którego poznałem studiując na UG jako szefa katedry nauki o cywilizacji. Zafascynowany wykładami i osobowością Profesora poprosiłem by był promotorem mojej pracy magisterskiej, a po jej ukończeniu także i doktorskiej. Nasza znajomość trwa już prawie 30 lat, przybrała też wymiar przyjacielski i śmiało mogę powiedzieć, że intelekt Profesora budzi mój nieustanny podziw.

Kolejnym człowiekiem, który wywarł na mnie duży wpływ był Sokrat Janowicz. Poznałem go już po zrobieniu doktoratu, ale kto wie czy nie spotkałem go wcześniej gdy jako dziecko jeździłem do Ostrowia Północnego i leżących w pobliżu jego rodzinnych Krynek. Bardzo szybko obaj zrozumieliśmy, że dużo nas łączy, przy czym ja byłem biorcą jego opowieści o Białorusi, zaczytywałem się w jego książkach, a w zamian odwdzięczyłem się kilkoma artykułami nt. Białorusi i przemian białoruskiej przestrzeni cywilizacyjnej.

Zainteresowania Europą Wschodnią, ale tym razem Ukrainą poszerzałem poza zgłębianiem literatury, mogąc bliżej poznać i współpracować z kolejnym wielkim człowiekiem, jakim dla mnie jest Miron Jankiv. Poznaliśmy się po tym jak już po wypełnieniu funkcji ambasadora Ukrainy na Łotwie, przeniósł się do Gdańska by jako konsul generalny Ukrainy w Gdańsku piastować tę misję w latach 2011-2014. Wielka estyma, wiedza i kultura osobista, połączona z dyplomatyczną sztubą stały się asumptem do zawiązania, a następnie pogłębiania przyjaźni. Z zafascynowaniem przyjąłem kilkukrotne już zaproszenie do Lwowa i dotąd jestem pod wrażeniem tego co dzięki Mironowi mogłem zobaczyć i doświadczyć. Nade wszystko jestem wdzięczny za wkład jaki wniósł do upamiętnienia orląt lwowskich na cmentarzu we Lwowie.

Kilkanaście lat przyjaźni i kilka lat bliższej współpracy z wyjątkowym artystą przestrzeni otworzyły mi oczy i duszę na rozumienie sztuki. Przyglądając się jak Tomek tworzy obrazy, projektuje rzeźby, tańczące hokery, ławy z żywicy, czy kompletne wnętrza domowe, biurowe, barowe, restauracyjne, miałem wrażenie, że uczestniczę w wyjątkowym akcie – zbliżania projekcji i oczekiwań z materią. Efekt… śmiało wyprzedzał marzenia. Przy tym wszystkim nauczyłem się od Tomka spokoju wewnętrznego i to mimo furczących przeciwności.

Tuzin lat bliskiej współpracy, gorących dyskusji i inspiracji światem z człowiekiem poliglotą. Derek to jedyny znany mi człowiek, który mówi ponad 10. językami. To od Dereka zaraziłem się potrzebą podróżowania, zwiedzania świata i życia okraszonego dobrym humorem.

Zawsze pełna energii i kreatywności Irlandka z krwi i kości o hiszpańskiej urodzie i temperamencie. Pałała miłością do swego rodzinnego kraju i chociaż 10 lat swego życia spędziła w Gdańsku, to nauczyła wszystkich ją otaczających, jak kochać swój rodzinny kraj. To dla Eimear i Dereka sześciokrotnie współorganizowałem St. Patrick’s Parade pod patronatem ambasady Irlandii w RP i prezydentów Trójmiasta. Prowadząc z Eimear Kelly’s Language School zrealizowaliśmy szereg oryginalnych i nieszablonowych projektów od animowanych e-filmików dla dzieci i młodzieży po nocne hobbitowe gry teatralne – tak, to dzięki Eimear byłem Gandalfem.

Szereg intelektualnych dyskusji, czy to w Gdańsku, czy w Bańskiej Bystrzycy inspirowały mnie do podnoszenia kunsztu i metodyki pracy naukowej, a przy tym pogłębiania krytycznego myślenia. W zakresie aktywności naukowej i jednocześnie mobilności niewielu może dorównać Jurajowi – co również mnie inspiruje i napędza do żwawego życia.

Czas wspólnych studiów MBA i lata przyjaźni to zderzenie z wybitną osobowością i uświadomienie, że inwestycja w siebie oraz w swoje kompetencje może dać doskonałą frajdę z życia, ale też merkantylne dyskontowanie zainwestowanego kapitału finansowego i intelektualnego.